Matmazel: 5 agustos 2014

3 kisiyiz. Annem bir müzik kanali açmis, Cengiz Kurtoglu’nun « sözünden dönene namert denmez mi ? Bos yere harcadin senelerimi » sarkisinin klibini izliyoruz. Ablamin gözleri telefonunda, tisörtünün bi parçasi agzinda. Ne zaman cani sikkin olsa, tisörtünü dislerinin arasina alir ve asilir… Cani neye sikkin acaba ? Caninin sikilmasi için o kadar çok neden var ki… hangisi için özellikle tisörtünü agzina aldi, hangisi için sol ayagini bir o yana bir bu yana salliyor bilmiyorum. Ben se Cengiz’in klibine bakip, acaba içinde klibi çektikleri villayi kaça kiraladilar diye düsünüyorum.

Bir yandan Sezo. günler sonra bana yaziyor. Sezo’nun adi var kendi yok su günlerde. Tamam her saat basi mesajlasmak bana da saçma gelir ama arkadas, çocuk günde bir kere watsappta online oluyor o da selam demek için zaten. Ertesi gün de nasilsin diyor. 1 haftada 10 dkda yazilacak, söylenecek seyleri konusuyoruz. Ne bu lan çocuk dagda mi yasiyor sanki ? dedigini duyar gibiyim.

Dagda yasiyor kendisi.

Biseyler karalamis çadirinda uyurken geceleri… Aslinda güzel seyler yazmis, seni düsünüyorum özlüyorum felan. Sonra cümlelerin biri “ içimde kötü bi his var, kaleme dökmek istemedigim. Cok eglencelisin ama benim gibi deli degilsin. Farkliyiz. Farklilik güzel ama yol arkadasi olabilmek ? Seni tanimak çok güzel blab la bla “ diye baslayip bi yerde bitiyor.

Simdi burda anlamadigim hangi yolda arkadas olamicagimi düsünüyor acaba. Agri daginin zirve yoluysa yol arkadasi olamam sorry. Ama hayat bir yolsa ve o yolda arkadas olamicagimi düsünüyorsa, zaten arkadas olmak istemiyorum. Arkadastan öte bisi olayim. Su gibi. Ne bilim ben olmazsam o yollar asilmasin. Iki adimdan öteye gidilmesin.

Ya neyse kendimi kandiriyorum.

Cocuk bildigin düsünme sorgulama evresinde. Zaten günde bir kere iki kelime mesajlasiyorsak ve yüzünü görmem imkansizsa, düsünmek için bolca vakti var.

“iyi geceler birazdan çikariz”.

Lan sanki terzi Muhittin abiye yaziyo, “çikariz birazdan pantalon hazirsa gelip alayim “ felan.

Bende kuru bir “iyi geceler” yazdim haliyle.

Benim sol overdeki 4,5 santimlik kistim agri yapiyor sanki. Hayir. Varligindan habersizken hersey güllük gülistanlikti ne güzel.

Hele len. Burda ufak bi parantez açayim. Kuru iyi geceler mesajima karsilik olarak “ bu gece fotografina bakarak uyurum “ artik diye bir cevap aldim.

Kim kimin fotografina bakip uyuyor ya ? Kesin iki saniye bakar, sonra horuldar (sevilmiyorummm sevilmiyorummm evet lanet olasi bilinçaltim hep böyle düsündürt beni aferin ! )

Staj raporu laneti yine üzerimde. Biktim biktim biktim. Benim moralim sifir sifir sifir yani. Ulan ne bitmez tükenmez seymis. Ben bittim o bitmedi anasini satiyim. Ablam burnunu hümkürüyor. Galiba zirildaniyor.

Bugün bi sene sonra tekrar babami gördüm. Sanki gün gelcek oda olmucak gibi. Yabanci gibiyiz. Söylemek istedigim çok sey var ama tutuyorum. Sahte sahte gülümsüyoruz ablamla. “iyi misiniz “ “iyiyiz”.

Yaptigin hatalar yüzünden hayat bok gibi.

Hala beraber olmak vardi. Annemle seni yan yana görmek vardi. Ama artik yok.

Mobil Verisini yeniden açtim. Hava durumu programi hala Wismar’I gösteriyor. 18°C ymis. Belki bi bildirim bisi gelir diye arada bi mala baglayip, telefonuma bön bön bakiyorum.

Sol overimdeki yumurta kadar olan kistim ve ben balkona çikip aglamak istiyoruz. Neyse lan. Baska zaman aglarim. Staj raporu seysini bitirmeye çalisayim.