içimdeki çocuk.

• Kimse beni sevmiyo psikolojisi : sinifta kimden hoslandiysam, umutlarim ve hayallerimle kaldim. Kimse benle ilgilenmiodu. Zaten tipimde kayikti. Annem saçlarimla ugrasmak istemediginden, kisacik kestirirdi. Bi kaç beden büyük mont ve önlükle bilinçalti dönemim kapandi gitti. 
• Sansimin açik olduguna inandigim gün : okulda bes tane besinci sinifta okuyan sinif vardi ve ortak bi sinav yapmistik. Ilk dönemki sinavda yine ilk ona girmeyi basarmis, lakin okul birincisi olan M. adli en gicik oldugum kiza ögretmene sarilma sansini kaptirmistim. Ikinci dönem yapilan sinavda abartmiyorum, bi kaç soru çozdukten sonra hepsini salladim. Sorulari felanda okumamisimdir kesin. O kadar uyusugum zaten. Ve sinif birincisi olup, okul ikincisi olmustum. Ama okul ikincisi oldugum için ogretmenimiz bana sarilmamisti. ( Kimse beni sevmio psikolojisi burda devreye giriyo ).. Olsun ben atarsam tutucakti, herseyin ustesinden gelicektim. Akabinde bu durum kendini lise sinavlarindada gosterdi. Calismadigim hiç bi yerden soru çikmadi.. Ve derece bile aldim. Geçen finallerden sonra 15. siraya yerlesmisim. Ya digerleri çok salak, ya ben cok sansliyim. Sanirim sansliyim. 
• Terkedilme korkusu : annemin Fransa'ya gelisi. Ve benim ablamin yemeklerine razi olusum.. 3 ay içinde çöp gibi kalmistim. Sinif arkadasim Ebru'nun beslenme çantasindakileri paylasirdik. Kiz nerdeyse hiç  bisey yemezdi bense dusunurdum : bu kiz  bisi yemedigi halde niye boyle topalak gibi ? Meger okulun dibinde oturdugu içinmis. Ben bi yarim saat bizim eve yururdum, ayi gibi yiyerek zerre kilo almazdim. O da tombik tombik dolanirdi. Velhasil annemden ayrilisim baya bi koymustu. Kendi kendime zirildadigimi hatirliyorum biraz biraz... 
• Bu liste uzayip gidebilirdi. Lakin saat 02:02 oldugundan ve biri beni dusunup " acaba götünü devirmis osura osura uyuyor mudur ? " diye kendine sordugu için, zibarmaya karar verdim.